Kolekta albo oracja to modlitwa, która kończy Obrzędy Wstępne. To modlitwa, którą kapłan odmawia w imieniu całego zgromadzenia liturgicznego. Warto, abyśmy zawsze ilekroć kapłan wypowiada słowa kolekty, słuchali ich z uwagą, ponieważ na zakończenie tej modlitwy wypowiadamy słowo „Amen”. To znaczy, że potwierdzamy, a niejako podpisujemy się pod tym, co wypowiedział kapłan. Modlitwa staje się też naszą modlitwą. Ale czy zawsze słuchamy z uwagą kolekty? Myślę, że wielu z nas w ogóle nie wie, o czym mówi kolekta danej niedzieli czy święta. Nie słuchać kolekty to jak podpisać umowę nie czytając zobowiązań z niej wynikających.
Po co jest kolekta?
- Podkreśla charakter sprawowanego misterium, co pozwala lepiej przeżyć liturgię.
- Kolekta nawiązuje do pewnego aspektu tajemnicy Boga.
- W kolekcie prosimy o konkretne dary dla nas.
Poza tym wypowiadanej kolekcie towarzyszą także gesty, które wykonuje kapłan i my, uczestnicy liturgii:
- Postawa stojąca – to postawa wyrażająca szacunek i uwielbienie, uwagę oraz czuwanie. To postawa gotowości do podjęcia konkretnych dzieł.
- Złożone ręce kapłana – kolektę kapłan rozpoczyna od słów „Módlmy się” ze złożonymi rękoma, które są symbolem zaufania i wierności oraz powierzenia swojego losu Chrystusowi.
- Rozłożone ręce – to symbol uwielbienia za dzieła zbawcze, jakich dokonał Jezus na krzyżu, modląc się także za swoich oprawców.
Spróbujmy przeanalizować jedną z kolekt, by lepiej zrozumieć jej sens.
Kolekta z XXXIII niedzieli zwykłej mówi:
Módlmy się!
Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie, albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, Stwórcy wszelkiego dobra. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.
Każda kolekta składa się z 5 części:
- Zachęta – Módlmy się! To uświadomienie nam, że stoimy wobec Boga i jednocześnie zachęta do modlitwy świadomej i uważnej.
- Milczenie – to czas, w którym powinniśmy w sercu przedstawić Bogu swoje prośby i uwielbiać Go za dzieła zbawcze.
- Wezwanie imienia osoby Bożej, do której skierowana jest modlitwa – Panie, nasz Boże…
- Prośba skierowana do Boga – spraw, abyśmy znajdowali radość w Twojej służbie…
- Uzasadnienie prośby – albowiem szczęście trwałe i pełne możemy znaleźć tylko w wiernym oddaniu się Tobie, Stwórcy wszelkiego dobra.
- Doksologia – Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków – wezwanie Trójcy Świętej.
- Odpowiedź wiernych – to moment w którym każdy z nas potwierdza i wyraża pragnienie, by słowa tej modlitwy się spełniły.
Czego uczy nas kolekta?
Kolekta podkreśla rzeczy, wydaje się wszystkim znaną, ale niestety przez wielu zapomnianą. Oczywiste jest, że człowiek prawdziwe i pełne szczęście może osiągnąć tylko będąc wiernym temu, do czego każdy z nas został powołany. Człowiek szczęśliwy to człowiek, który żyje w zgodzie z drugim człowiekiem, z Bogiem. Kiedy chce świadczyć swoim życiem o owej wierności swoim przekonaniom, wierności wobec drugiego człowieka np. współmałżonka, wierności wobec Boga itd. Wydaje się to bardzo oczywiste, ale czy tak zawsze jest w naszym życiu?