Okres Wielkiego Postu to czas, który przygotowuje nas do obchodów Świąt Wielkanocnych.
Jest to czas słuchania Słowa Bożego i czas nawrócenia; czas pojednania z Bogiem i z braćmi.
Praktyka wielkopostnego skupienia ukazuje się nam w trzech aspektach: na modlitwie, poście i jałmużnie. Ten czas jest nam dany, aby uleczyć nasze ewentualne zagubienie się w grzechu i pysze, czy zatrzymać choćby na chwilę nasze ciągłe zabieganie. Oczywiście, my ze swojej strony podejmujemy te działania, mając na uwadze zbawcze posłanie Jezusa Chrystusa, a szczegόlnie Jego decyzję ofiarowania swego życia za nas.
Okres ten zaczynamy od obrzędu posypania głów popiołem w Środę Popielcową.
Znak posypania popiołem oznacza przyznanie sie do własnej słabości i grzeszności. To symbol wewnętrznej postawy pokutnej.
W czasie Wielkiego Postu należy spełniać dobre uczynki, wyrzec się tego, co zbyteczne i luksusowe i przyjąć postawę pomocy cierpiącym i potrzebującym.
Charakterystyką tego okresu jest praktyka postu, wyrzeczenia. „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4, 4b)
Często spotykaną praktyką jest uczestnictwo w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, podczas której towarzyszymy cierpiącemu Jezusowi, a także kazania pasyjne i nabożeństwa 40-godzinne.
Starajmy się jak najlepiej przeżyć czas Wielkiego Postu w postawie pokory i uniżenia w nadziei na poranek Zmartwychwstania.