Bycie chrześcijaninem oznacza należeć do Chrystusa. Ta przynależność wymaga od nas naśladowania Go. Jezus, będąc ze swymi uczniami stawiał im wymagania. Jako Jego uczniowie jesteśmy wezwani do podjęcia trzech radykalnych postaw: dążenia do tego, co zasadnicze, odnowy i zaangażowania – powiedział Franciszek podczas Mszy św., 9 września w Medellín, Kolumbia.
Pierwsze – dążenie do tego, co zasadnicze.
Nie oznacza „całkowitego zerwania” z tym, co nam nie pasuje. Chodzi raczej o zejście w głąb, o dotarcie do tego, co się liczy i ma wartość dla życia.
Jezus uczy, że więź z Bogiem nie może być zimnym przywiązaniem do norm i przepisów. Również nasze bycie uczniem nie może być motywowane jedynie przyzwyczajeniem, bo mamy metrykę chrztu, ale musi wychodzić od żywego doświadczenia Boga i Jego miłości. Bycie uczniem to nie coś statycznego, ale stały ruch ku Chrystusowi.
Drugie słowo – odnawiać się.
Dzisiaj Kościół jest „wstrząsany” przez Ducha Świętego, aby porzucił swe wygodnictwo i przywiązania. Odnowa nie powinna budzić w nas strachu. Kościół zawsze się odnawia. Nie odnawia się według swoich zachcianek. Odnowa wymaga ofiary i męstwa nie po to, aby czuć się lepszymi lub bezgrzesznymi, ale by lepiej odpowiedzieć na wezwanie Pana.
Trzecie słowo – angażować się.
Angażować się, chociaż niektórym może się to wydawać ubrudzeniem się, poplamieniem.
Wiele osób cierpi dzisiaj głód, głód Boga, głód godności, ponieważ zostali ogołoceni. Jako chrześcijanie mamy pomagać, aby ludzie nasycili się Bogiem, nie przeszkadzać ani nie zabraniać im tego spotkania.
Kościół nie jest nasz, ale jest Boga, On jest Panem świątyni i żniwa; jest tam miejsce dla wszystkich, wszyscy są zaproszeni. Jesteśmy zwykłymi „sługami” i nie możemy być tymi, którzy utrudniają takie spotkanie.