#JestemWolny [35] Praktyki religijne pomocą osobom uzależnionym – część 1
Praktyki religijne pozwalają na rozwinięcie sfery duchowej i budowę nowego systemu wartości, który byłyby w stanie odpowiedzieć na pytania dotyczące sensu życia, dawał możliwość zrozumienia uzależnionemu, kim jest i po co żyje[1].
Chrystus zapewnia ludzi, że Bóg z pewnością weźmie w obronę tych, którzy dniem i nocą wołają do Niego (por. Łk 18, 7). Jezus stawia pytanie: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?'” (Łk 18, 8b). Dojrzała modlitwa jest czymś więcej niż tylko rozmową z Bogiem, to przede wszystkim spotkanie. A każde spotkanie to coś więcej niż wypowiadane słowa, spotkanie angażuje całego człowieka i przemienia go.
Modlitwa to spotkanie z Tym, który stworzył człowieka, który go zna od środka i który kocha go nieodwracalnie, to spotkanie z Tym, komu człowiek ufa bardziej niż ludziom, a nawet bardziej niż samemu sobie. Jeżeli tak nie jest, to modlitwa staje się jedynie pustym rytuałem lub magicznym obrzędem.
Dojrzale modlić się to dojść z Chrystusem do decyzji, by pełnić wolę Bożą w każdej sytuacji. Owocem każdego spotkania z Bogiem na modlitwie jest zaskoczenie i Boża niespodziewana radość. Spotkanie z Bogiem otwiera nowe horyzonty myślenia i decydowania, pozwala na nowo spojrzeć na własne życie i na własną sytuację. Spotkanie z Bogiem wycisza człowieka, dodaje siły, podpowiada nowe, dojrzalsze sposoby radzenia sobie z trudnościami i obowiązkami. W czasie modlitwy człowiek upewnia się, że Bóg jest zawsze po stronie tych, którzy Mu ufają i którzy postępują zgodnie z Jego przykazaniami. W czasie spotkania z Bogiem człowiek odkrywa nowe, dojrzalsze możliwości reagowania na problemy oraz nowe, dojrzalsze sposoby przezwyciężania trudności, które przeżywa ze swojej lub bez swojej winy.
Osobista modlitwa, to początek budowania przyjaźni z Bogiem, który rozumie i kocha człowieka. Umacnianie tej więzi dokonuje się poprzez dobrze przeżywaną Eucharystię i Komunię Świętą, poprzez głębsze życie sakramentalne, rekolekcje, pielgrzymki i lekturę Pisma Świętego[2]. Ważnym miejscem pogłębiania przyjaźni z Bogiem i kształtowania prawego sumienia jest korzystanie z pomocy stałego spowiednika i kierownika duchowego. Dla osób borykających się z uzależnieniami we własnym życiu czy w swojej rodzinie, troska o osobistą więź z Bogiem oraz pomoc kierownika duchowego jest kwestią życia lub śmierci[3]. Cdn.
[1] Por. A. Długosz, Narkomania – ucieczka donikąd. Co robić aby chronić dzieci i młodzież przed uzależnieniami, Częstochowa 2007, s. 79.
[2] We wspólnocie „Betania” w Częstochowie, która niesie pomoc uzależnionym oprócz modlitwy codziennej, organizowana jest raz w tygodniu katecheza i odprawiana Msza Święta. Inną praktyką jest rozważanie Pisma Świętego w każdy wtorek oraz dwa razy w roku organizowane są trzydniowe rekolekcje. Co roku pacjenci uczestniczą w pielgrzymce z Krakowa na Jasną Górę.
[3] Por. M. Dziewiecki, Zagrożeni alkoholem, chronieni miłością, Częstochowa 2007, s. 181-186.