#JestemWolny [31] Praktyczna walka z uzależnieniem od Internetu – część 2
Programy terapeutyczne dla osób uzależnionych od komputera czy Internetu są zbliżone do programów leczących uzależnienia od patologicznego hazardu, zaburzeń łaknienia czy alkoholu[1].
„Podczas leczenia, w ramach treningu nowych zachowań, nierzadko montowany jest w komputerze alarm, który po upływie określonego czasu przypomina o tym, że należy zostawić komputer i przejść do innej aktywności. Konieczne w leczeniu jest także przygotowanie szczegółowego realistycznego planu dnia uwzględniającego określenie ram czasowych korzystania z komputera czy z Internetu, a także innych codziennych aktywności z wypoczynkiem włącznie. Realizacja takiego planu powinna zmienić dotychczasowe zwyczaje i zagospodarować na nowo te obszary życia, które zostały zaniedbane w wyniku uzależnienia”[2]. Aby wspomóc ten plan stworzono 10 zasad wspomagających leczenie:
- usytuowanie komputera w miejscu uniemożliwiającym izolowanie się,
- korzystanie z komputera w obecności innych osób,
- zmiana pory korzystania z Internetu, robienie przerw,
- codzienne odnotowywanie wszystkich swoich aktywności,
- nie używanie w sieci pseudonimów,
- rozmawianie o swoich problemach z bliskimi i znajomymi,
- wykonywanie ćwiczeń fizycznych,
- robienie stopniowo coraz dłuższych przerw w korzystaniu z Internetu,
- kontrolowanie swoich myśli dotyczących Internetu,
- stosowanie technik relaksacyjnych[3].
W Stanach Zjednoczonych, a także na terenie Europy Zachodniej, powstaje coraz więcej ośrodków medycznych zajmujących się kwestią leczenia uzależnień od Internetu. Szwajcarski ośrodek leczenia uzależnień od Internetu podzielił leczenie uzależnienia od Internetu na kilka etapów:
– pierwszym etapem jest zatrzymanie pacjenta na oddziale, zakaz wychodzenia poza ośrodek i brak wszelkich kontaktów z komputerem. Większość pacjentów otrzymuje wtedy leki psychotropowe, ponieważ głód serfowania po Internecie jest bardzo silny. Leki te powodują senność i apatię, podawanie ich nie jest rozwiązaniem problemu, ale na pewien czas maskuje objawy chorobowe. Pacjenci w tym okresie dużo śpią oraz uczestniczą w zajęciach psychoterapeutycznych, otrzymując do wykonania konkretne zadania zmuszające ich do wysiłku fizycznego,
– drugim etapem, rozpoczynającym się w zależności od stanu pacjenta, jest otrzymanie przepustki na weekendy, ale pod warunkiem, że spędzą go pod opieką i kontrolą dorosłej, zdrowej i odpowiedzialnej osoby. Opiekun taki jest odpowiednio poinstruowany, w zakresie opieki i nadzoru nad pacjentem. W trakcie pobytu poza ośrodkiem nie wolno korzystać z komputera, należy jak najwięcej czasu spędzać na świeżym powietrzu,
– ostatnim etapem po kilkumiesięcznym czasie terapii, jest zgoda lekarzy na oglądanie telewizji, a następnie na krótkotrwałe korzystanie z Internetu.
Innowacją w leczeniu uzależnień od Internetu jest kontrowersyjna metoda chińskich lekarzy Centralnego Szpitala Wojskowego w Pekinie, polega ona na poddawaniu pacjentów elektrowstrząsom. Ma ona wytworzyć u pacjenta nieprzyjemne skojarzenia związane z komputerem. Opiekę nad grupą terapeutyczną sprawuje kilkanaście pielęgniarek i kilku lekarzy, pacjentami z reguły są ludzie młodzi w wieku od 14 do 24 roku życia, którzy nie mogli spać, jeść z powodu ogromnych ilości czasu spędzanych przy komputerze, najczęściej na graniu w gry. Pacjenci poddawani są testom określającym stopień uzależnienia, a następnie przechodzą złożony proces terapeutyczny: kuracja farmakologiczna, zajęcia sportowe, seanse akupunktury oraz elektrowstrząsy (pacjenci są rażeni napięciem 30 V). Zajęcia rozpoczynają się o 6 rano, a pełna kuracja trwa od 10 do 15 dni.
W Polsce znane są również przykłady leczenia uzależnień od Internetu. Stołeczne Centrum Odwykowe w Warszawie to ośrodek, zajmujący się różnego rodzaju uzależnieniami od maszyn, czy w Ełku ośrodek zajmujący się leczeniem uzależnienia od Internetu[4]. Cdn.
[1] Por. B. T. Woronowicz, Uzależnienia, Geneza, terapia, powrót do zdrowia, Warszawa 2009, s. 486.
[2] Tamże, s. 486-487.
[3] Por. Tamże, s. 487.
[4] Por. A. Rzymełka-Frąckiewicz, Uzależnienie od Internetu. Diagnoza i leczenie, w: Wychowanie na co dzień nr 3, 2006, s. 11-12.