Na początku przeczytaj uważnie tę historię, inaczej zwaną apoftegmatem, czyli nauką Ojców Pustyni:
„Święty abba Antoni, kiedy mieszkał na pustyni, popadł raz w zniechęcenie i wielką ciemność wewnętrzną. I powiedział do Boga: „Panie, chcę się zbawić, ale mi myśli nie pozwalają: co mam robić w tym utrapieniu? Jak się zbawić?” I chwilę potem, wyszedłszy na zewnątrz, zobaczył Antoni kogoś podobnego do siebie, kto siedział i pracował, potem wstawał od pracy i modlił się, a potem znowu siadał i plótł linę, i znów wstawał do modlitwy. A był to anioł Pański, wysłany po to, by go pouczyć i umocnić. I usłyszał Antoni głos anioła: „Tak rób, a będziesz zbawiony”. Gdy to usłyszał odczuł wielką radość i ufność; a robiąc tak, osiągnął zbawienie.”
A teraz zastanów się, dlaczego św. Antoni osiągnął świętość swego życia?
Wydaje się, że spełnił 3 punkty w swoim życiu, których nauczył się dzięki wizji, której doświadczył:
- Ułożył sobie pewien harmonogram dnia i swego życia. Miał czas zarówno na modlitwę, jak i na pracę.
- Każda z tych aktywności, to znaczy modlitwa i praca (inaczej też posługa) nie rywalizowała ze sobą. Nie było czegoś więcej, kosztem czegoś innego.
- I wydaje się, że ten punkt będzie najważniejszy. Chodzi tutaj o zwykłą prostą wytrwałość. Nie zniechęcaj się pracą, czy posługą, kiedy coś nie wychodzi. Nie rezygnuj z modlitwy, kiedy przychodzą rozproszenia.
Pamiętaj o jednej rzeczy: Miej plan w swoim życiu i cel, a dzięki pracy i modlitwie osiągniesz świętość!
