Franciszek do młodych w Kolumbii: Ośmielcie się marzyć o rzeczach wielkich!

Papież Franciszek przybył w środę do Kolumbii, rozpoczynając pięciodniową wizytę. W swoim pierwszym przemówieniu do ogółu wiernych wyraził wielką radość z powodu tak licznie zebranej młodzieży. Prezentujemy jego najważniejsze słowa skierowane do młodych.

Zachowajcie w sobie żywą radość

„Nie dajcie jej sobie ukraść, troszczcie się o tę radość, która wszystko łączy w świadomości, że jesteście umiłowani przez Pana”. Dzięki tej radości możecie zapalić cały świat, przemienić swoje otoczenie. „Nie lękajcie się przyszłości! Ośmielcie się marzyć o rzeczach wielkich! Chcę was dzisiaj zachęcić do tego wielkiego marzenia”.

Bądźcie wrażliwi na cierpienie innych ludzi

„Wy, młodzi, macie szczególną wrażliwość na rozpoznawanie cierpień innych ludzi; wolontariusze na całym świecie są wspomagani tysiącami spośród was, zdolnymi do rezygnacji ze swego czasu, wygód, planów skupionych na samych sobie, aby dać się porwać przez potrzeby najsłabszych i im się poświęcać. Ale może się też zdarzyć, że urodziliście się w środowisku, w którym śmierć, ból, podziały przeniknęły tak głęboko, że pozostawiły was niemal oszołomionymi, jakby znieczulonymi”. Niech te wydarzenia wstrząsną i zmobilizują was do działania.

Macie wspaniałą zdolność rozumienia

„Macie nie tylko zdolność osądzania, sygnalizowania błędów, ale także tę inną cudowną i budującą zdolność: rozumienia. Rozumienia, że nawet za błędem – gdyż błąd jest błędem i nie należy tego ukrywać – jest nieskończona ilość przyczyn, okoliczności łagodzących”. Jesteście potrzebni, aby pomóc innym dojść do porozumienia! „Wam, młodym, jest znacznie łatwiej się spotkać. Wystarcza wam dobra kawa, napój czy cokolwiek, jako pretekst, żeby doprowadzić do spotkania. Młodzi zbierają się przy muzyce, przy sztuce… tak, nawet mecz (…) staje się okazją, żeby być razem! Możecie nas nauczyć, że kultura spotkania nie polega na tym, żeby wszyscy myśleli, żyli czy reagowali w ten sam sposób. Kultura spotkania to świadomość, że pomimo naszych różnic wszyscy jesteśmy częścią czegoś wielkiego, co nas łączy i przekracza”.

Wasza młodość uzdalnia was do przebaczania

 „Wasza młodość uzdalnia was również do czegoś bardzo trudnego w życiu: do przebaczania. Przebaczania tym, którzy nas zranili. Na uznanie zasługuje to, że nie dajecie się wplątać w stare historie, że spoglądacie ze zdziwieniem, gdy my, dorośli, powracamy do wydarzeń dzielących nas po prostu dlatego, że jesteśmy przywiązani do urazów. Pomagacie nam w tym zamiarze pozostawienia za sobą tego, co nas zraniło, w spoglądaniu w przyszłość bez obciążenia nienawiścią. (…) Właśnie dlatego podejmijcie ogromne wyzwanie, by pomóc nam (starszym – przyp. red.) w uzdrowieniu naszych serc, zarażaniu ich młodzieńczą nadzieją, która zawsze jest gotowa dawać innym drugą szansę”.