#GodneUwagi – Cyrk Motyli

Filmy krótkometrażowe często są tworzone na podstawie budżetu, za który moglibyśmy sobie kupić parę butów i rzadko występują w nich dobrzy aktorzy. Takie filmy są zazwyczaj chwalone na festiwalach filmowych, a potem nikt już o nich nie rozmawia. Dzięki Internetowi i witrynom takim jak YouTube.com, takie produkcje mogą być dystrybuowane i oglądane przez większą grupę odbiorców. W taki sposób natknąłem się na Cyrk Motyli (2009).

Osadzony na szczycie wielkiego depresji, pan Mendez, przywódca słynnej trupy wykonawczej, prowadzi swój skromny cyrk, podróżując po zrujnowanej amerykańskiej wsi. Niestety brakuje im jakichś niesamowitych sztuczek magicznych czy akrobacyjnych, aby przyciągnąć do swojego cyrku większą liczbę ludzi. Po jednym z występów pan Mendez odkrywa mężczyznę o imieniu Will (Nick Vujicic) i chce go zatrudnić jako wystawę pokazów dziwadeł. Will zaczyna pracę w cyrku pana Mendeza. Czuje się tam gwiazdą, jest podziwiany przez coraz większą liczbę ludzi. Jego celem jest odnalezienie swojej własnej nadziei w życiu, pomimo znacznych fizycznych ograniczeń.

Jak dobrze wiemy, tytułem najpopularniejszej książki Nicka jest „Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń” ; dlatego też, zachęcając do tego filmu, chcę pokazać ludziom, że nieraz sami sobie stawiamy krzyże na swojej drodze, które pozbawiają nas sensu życia. Natomiast Nick jakby chciał nam powiedzieć: przestań uważać to jako swój krzyż, ale zacznij traktować jako swoje powołanie, a wtedy życie jest o wiele piękniejsze.

Opowieść w „Cyrku motyli”  jest naprawdę dobrą opowieścią o nadziei, inspiracji i szacunku dla samego siebie. Biorąc pod uwagę powyższe streszczenie, prawdopodobnie można bardzo trafnie odgadnąć, jak kończy się historia. Jest dość przewidywalny, ale nie jest to duży minus. Jest przyjemny, wzruszający i motywujący. Niektórzy z cyrkowców byli przedstawiani jako zmagający się z potępieniem społeczeństwa; jedna była prostytutką, która zaszła w ciążę, a potem była niechciana, kolejny był alkoholikiem z temperamentem, następny był starcem, którym nikt nie chciał się zająć. Każdy pokonał swoje próby i zaczął inspirować innych. To samo możemy my robić w swoim życiu. Szczególne na początku roku szkolnego. Nie patrzmy na siebie jako nieudany egzemplarz Bożego planu zbawienia, ale ufajmy w to, że stworzył nas najpiękniej, jak tylko mógł i zacznijmy wychwalać Go wśród znajomych, przyjaciół, rodziny. Starajmy się sprawić, żeby wszyscy ludzie wiedzieli o naszej wierze. Nie wstydź się Jezusa, On się ciebie nie wstydzi.