Każdy z nas w swoim życiu ma historie, przeżycia lub jakieś decyzje, które opowiada nie każdemu. Powierza je tylko wybranym ludziom jako tajemnicę, ponieważ ma do kogoś zaufanie a sprawa o której opowiadamy ma wielką wagę. Tracimy natomiast zaufanie do kogoś, komu zaufaliśmy, a on zdradził nasz sekret. Podobnie na przestrzeni dziejów historii Kościoła, papieże starali się bronić poufności swoich spraw i podejmowanych decyzji. Przełom następuje za pontyfikatu papieża Pawła II, który postanowił wprowadzić do prawa kanonicznego pojęcie tzw. tajemnicy papieskiej.
Tajemnica papieska inaczej pontyfikalna, to szczególny rodzaj poufności. Jej świadome złamanie jest grzechem ciężkim, a w zależności od rangi czynu osobie, która nie dotrzymała owej tajemnicy grozi nawet ekskomunika. Jeśli tajemnica papieska zostanie złamana Ojciec Święty może zmienić decyzję, którą wcześniej podjął.
Dokument papieski Secreta continere (4.02.1974) podaje w jakich wypadkach obowiązuje tajemnica papieska. Decyzję o odtajnieniu poufnych informacji podejmuje papież i są one wtedy oficjalnie publikowane w dokumentach i oświadczeniach Stolicy Apostolskiej.
Osoba, która złamie taką tajemnicę popełnia grzech ciężki. W przypadku gdy naruszenie tajemnicy zostanie upublicznione, wobec takiej osoby wszczęte jest postępowanie karne i w zależności od wagi popełnionego czynu i po zbadaniu wszystkich okoliczności osoba może zostać ukarana zgodnie z prawem kanonicznym. W sprawach, które dotyczą odtajnienia nominacji papieskich, może on je zmienić lub odwołać.
Najważniejszą i najcięższą karą w kościelnym porządku prawnym jest ekskomunika (wydalenie ze społeczności Kościoła, czyli aktywnego życia we wspólnocie), w niektórych przypadkach ekskomunika może zostać nałożona z urzędu, jeśli przewiduje to prawo np. za znieważenie postaci eucharystycznych lub za zdradę tajemnicy spowiedzi. Zdjęcie ekskomuniki przysługuje Ojcu Świętemu.
Prawo spisane przez Pawła VI podlega ciągłym modyfikacjom, odpowiadając na nowe sytuacje, jakich doświadcza Kościół. Ostatnie zmiany, jakie wprowadzili papieże Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek.
Warto, abyśmy zawsze wzięli sobie do serca to co mówią nam inni i starali się zawsze dotrzymać złożonej obietnicy.