W poprzednim artykule dowiedzieliśmy się o tym, że w dzisiejszym świecie bardzo ciężko jest zachować MILCZENIE, ale gdy się nam to już uda nagroda za to jest ogromna (https://santeos.pl/milczenie-warunkiem-wzrostu-duchownego-part-1/)
Dziś chciałbym, abyśmy bardziej pochylili się nad ludźmi, którzy świadomie i dobrowolnie rezygnują z tego świata, aby całkowicie oddać się milczeniu, a co za tym idzie BOGU. Mam tutaj na myśli zakony klauzurowe.
Nie wiem czy każdy z was wie o tym, że w naszej diecezji również mamy zakon klauzurowy! Jest to Klasztor sióstr Klarysek pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP, potocznie zwane KLARYSKI. Przywędrowały one do nas w 2008 ze Skaryszewa. Natomiast Pierwsza wspólnota założona w Zawichoście przez pierwszą polską klaryskę – bł. Salomeę – powstała w 1245r. Jeżeli ktoś był w tym roku na Diecezjalnych Dniach Młodych to na pewno bardzo dobrze poznał Zawichost i jego okolice.
No, ale do rzeczy 😀 Ostatnio miałem możliwość rozmowy z siostrą z naszego sandomierskiego Klasztoru. Było to dla mnie doświadczenie, które na zawsze zostanie w mojej pamięci. Siostra aż promieniowała, była tak przepełniona modlitwą, kontaktem z Bogiem. Oczywiście musiało paść pytanie z mojej strony: Czy siostra nie żałuje decyzji? Ona odpowiedziała krótko, ale jakże wymownie, że nigdy nawet tak nie pomyślała, bo nie traktuje tego jako krzyż, który przyszło jej nieść, ale jako swoje powołanie. Dodała jeszcze, że jest to najpiękniejsza rzecz jaka ją w życiu spotkała. WŁAŚNIE! Uwierzcie! jak nie mi to tej wspaniałej siostrze z czterdziestoletnim stażem MILCZENIA. Milczenie zmienia człowieka dodaje mu siły i energii do wytrwałego działania na rzecz dobra drugiej osoby.
Niestety i one przeżywają tzn. „kryzys powołań” na kolejne moje pytanie: Co tak naprawdę sprawia lęk w młodym człowieku, że brakuje mu odwagi, aby przyjść i oddać się całkowicie Chrystusowi? Odpowiedź siostry była idealna powiedziała: Najgorszą rzeczą jaką młody przyjaciel robi jest to, że nie próbuje! Nie można się dowiedzieć wszystkiego o takim rodzaju powołania z różnego typu forów, jakiś filmów dokumentalnych czy powołaniowych, a nawet z tego artykułu :D. Jeżeli nie spróbujesz! ODWAGA w podejmowaniu takich decyzji jest priorytetem bez niej nie masz czego szukać w świecie, nie poznasz co tak naprawdę tracisz. Nie lękaj się Bóg sam wystarczy!
Wiadomo, że podjąć taką decyzje jest mega trudno, ponieważ to, co nam oferuje dziś świat jest bardzo kuszące: przyjemności, luksusy (komputer z ośmiordzeniowym procesorem, iphone kompatybilny z naszym smartwatchem, czy drukarka 3D). Ale musimy pamiętać o tym, że to wszystko przeminie tu potrzeba tylko chwili i jeżeli to się stanie naszym bogiem to prędzej, czy później upadniemy! Dlatego drogi człowieku czy nie warto wybrać może drogi trudniejszej, ale piękniejszej, bo z Bogiem???
P.S. Pozdrawiam siostry Klaryski z Sandomierza byłem wam to winny! <3 Obiecałem im, że będę się starał jak najwięcej mówić o nich, aby Diecezja Sandomierska dowiedziała się o ich istnieniu.