Eucharystia jest Pamiątką. Jest ona historią miłości Boga do człowieka.
Jezus, ustanawiając sakrament Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy, zostawił nam możliwość uczestnictwa w Jego męce i zmartwychwstaniu. Podczas każdej Mszy Świętej karmi nas swoim Słowem i komunią świętą, byśmy trwali przy Nim tak jak On trwa przy nas. Eucharystia jest nie tylko pamiątką składaną na cześć naszego Zbawiciela, ale i zapewnieniem o pełni życia z Nim.
Eucharystia jest ucztą. Udział w Eucharystycznym posiłku to spotkanie z prawdziwym Bogiem. Tajemnica przeistoczenia chleba i wina w Ciało i Krew Jezusa staje się dla nas źródłem duchowego pożywienia.
Św. Tomasz z Akwinu określa obecność Chrystusa w Eucharystii jako visus, tactus, gustus. Oznacza to, że kiedy widzimy Go w Najświętszym Sakramencie lub przyjmujemy Go w postaci komunii świętej, Jego obecność nie jest umowna. Faktycznie widzimy, dotykamy, a nawet smakujemy Go. On nie jest tylko Słowem, które jest nam głoszone i które mogą pojąc nasze umysły. Jest Chlebem, który daje życie. Jego miłość staje się widoczna, a życie jadalne. Jezus, chleb i wino przeistoczone w Jego Ciało i Krew, jest źródłem naszego życia.
Kiedy w kształcie chleba dostrzegamy Jezusa, to nie tylko Go spożywamy, aby cieszyć się pełnią życia, jaką daje, lecz pamiętamy także, że dla naszego dobra zdobył się na ostateczną ofiarę. Oddał za nas życie. Nie porzucił krzyża. Został na nim aż do samego końca. Przypomniał nam, że zawsze będzie z nami.
Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. ( Flp2, 6-8)
Znaczenie Eucharystii w kontekście życia Chrystusa wiąże się z ofiarną miłością i przekazaniem tego, co zaczyna się w moim ciele i staje się czymś dla drugiego. Sługa pełniąc posługę, staje się dla wielu zasadą integrującą. Dawanie czegoś innym to dynamiczny dar, który przyjmujemy w postaci ciała Chrystusa. Dar i dawanie są nierozłączne; to, co przyjmujemy, nie jest martwym ciałem, ale aktem miłości.
We Mszy Świętej przyjmujemy sakramentalną obecność Jezusa. Sam Uzdrowiciel nawiedza nasze ciała i dusze, by nas pokrzepić swoją obecnością.
Msza Święta jest jednym z najważniejszych i najpotężniejszych kanałów Bożej miłości.
Bóg jest nie tylko Szefem, ile Miłością; pragnie, abyśmy doświadczali Jego obecności, a w rezultacie Jego miłości.
Pamiętajmy, że niedzielna Msza jest naszym cotygodniowym obowiązkiem i że stanowi najwyższą formę oddania czci Bogu, KTÓRY JEST MIŁOŚCIĄ.